میتوان گفت رشد روزافزون دنیای مجازی به پیدایش شهروند مجازی هم منجر شده است. این دنیا همچون دنیای واقعی كه گستره عمومی ای دارد، روابط افراد بنا بر گسترش و رشد آن تغییر میکند. به عبارت دیگر، دنیای مجازی هم گستره عمومی شهروندی مجازی را منجر می شود . همینطور این كه باعث رشد گستره عمومی دنیای واقعی می شود. وجود « شهروند الکترونیک » لازمۀ ایجاد شهر الکترونیک و دستیابی چنین شهری بـه هدف نهایی خود است.
شهروند الكترونیك كسی است كه در محیط كار، محل تفریح، آموزش، ارتباطات روزمره و تراكنش های مالی بتواند ابزارهای الكترونیكی مختلف از جمله رایانه و اینترنت را به خدمت بگیرد. به راحتی امور مختلف روزمره خود را انجام دهد. شهروند الكترونیكی جزء شهروندان جامعه اطلاعاتی جهانی می باشد. به دنبال زندگی مدرن متناسب با هزاره سوم بوده و می خواهد زندگی جدیدی را با استفاده از كاربردهای فناوری اطلاعات تجربه نماید. با سایر اقوام جهان با صلح و دوستی زندگی كند. اساسی ترین بعد جامعه اطلاعاتی آنست كه شهروندان بتوانند در توزیع، تولید و استفاده از اطلاعات مفید و ارزشمند آزاد باشند و توانایی مبادله الكترونیكی اطلاعات را داشته باشند. علاوه برآن بتوانند توانایی ها و مهارت های خود را به كار گرفته و آن را توسعه دهند.
شهروند الکترونیک یا شهروند سنتی
یک شهروند الکترونیک در مقایسه با یک شهروند سنتی از سطح رفاه اجتماعی و مزایای بیشتری برخوردار است. از جمله این که شهروند الکترونیکی، مهارت استفاده از رایانه و اینترنت را دارد. به همین جهت، با اعتماد به نفس بیشتری در عصر اطلاعات و ارتباطات به زندگی خود ادامه می دهد. شهروند الکترونیک ، توانایی استفاده از فناوری های ارتباطی جدید، از قبیل پست الکترونیکی و گپ زنی را دارا می باشد. در هر لحظه از شبانه روز می تواند با هر یک از دوستان یا آشنایان خود ارتباط برقرار کند.شهروند الکترونیکی، به روز زندگی می کند زیرا قادر است آخرین اطلاعات، اخبار، کالاها و نرم افزارها را ظرف چند دقیقه از طریق اینترنت جست و جو کند و به دست آورد .شهروند الکترونیک ، سفرهای مفرح تری انجام می دهد. کلیه مراحل سفر را از قبل، به کمک اینترنت برنامه ریزی کرده است.
استخدام شهروند الکترونیکی آسان تر است چرا که از طریق اینترنت به راحتی از فرصت های شغلی موجود آگاه می شود. اجرای پروژه شهر الکترونیک باعث ارتقای روحیه مثبت شهروندان می شود. به دلیل افزایش بازده آن ها از نظر زمان و انرژی، افزایش سطح رفاه و آسایش همگانی، دستیابی به عدالت اجتماعی همگانی با توزیع عادلانه و یکسان خدمات و اطلاعات و افزایش سرعت توسعه و پیشرفت کشور می شود.